Parowozy w Rosji

Powrót do forum

Romuald Lipszyc (Warszawa) / Post napisany: 03.08.2010 o 11:16

W Wikipedii jest artykuł po rosyjsku, omawiający ogólną budowę parowozu:
http://ru.wikipedia.org/wiki/Устройство_паровоза
Jest to pożyteczne ze względu na słownictwo.
Są co prawda w necie zeskanowane rosyjskie podręczniki masyznisty, ale z użyciem bardzo dziwnych formató kompresji... Może ktoś znajdzie lepsze, proszę dawać znać.
Artykuł jest pisany przez kogoś, kto zna sie na kolei rosyjskiej, mając słąbe pojęcie o całosci świata. Mam na myśli zdanie, że silniki sprzężone nie spełniły pokłądanych w nich nadziei. Ja bym powiedział, że u schyłku okresu pary nasyconej silniki sprzężone krótkotrwale zdominowały koeljnictwo europejskie, a potem utrzymały mocbną pozycję w kilku krajach z drogim opałem lub wysoka kultura techniczną.
Natomiast jeżeli ograniczymy się do Rosji, rzeczywiście maszyny sprzężone były tam rzadkością. Na ten moment mogę wskazać następujące czterocylindrowce sprzężone z amszyną systemu Vauclaina:
-1`E h4v dla Kolei Zakaukaskiej, seria Dk (k w dolnym ineksie) nry 249 i 250, od 1912 r. oznaczone serią Je^f (F w indeksie górnym) i nrami 9998 i 9999, producent Baldwin (Filadelfia)
-1`D - seria Ch (też Baldwin)
-2`C - seria W (też Baldwin)
-D - doświadczalny Zakładów Putiłowskich
Romuald Lipszyc (Warszawa) / Post napisany: 03.08.2010 o 12:19

Seria Je^F (D/k przed 1912 r.) 1`E h4v to pierwsze w Rosji loki z maszyną systemu Vauclaina.
UWAGA! Serią Je^F były oznaczone takze importowane w czasie I. wojny światowej loki bliźniacze serii Je, produkcji Baldwina (Filadelfia), -analogicznie były jeszcze zgodne z nimi konstrukcyjnie Je^S (prod. ALCO, Schenectady) i Je^K (prod. canadian Locomotive Works, Kingston koło Ottawy).
Dlatego też Rakow chętnie używa w stosunku do zakaukaskich sprzężonych Je^F nazwy decapod, którą te loki określali kolejarze.
Jazdy próbne odbyły sie latem 1895 r. na odcinku Michajłowo - Kwiriły Kolei Zakaukaskiej (obecnie Chaszuri - Zestafoni, Gruzja). Na spadku 2,8% z łukami promieniu 200 m wciagały najwyżej 200 ton, czyli to samo co loki systemy Fairliego serii F^N (zakłady w Kołomnie, rok produkcji 1883, do 1912 r. seria N Kolei Zakaukaskich), w dodatku na łukach uderzały w szyny, niszcząc je ponad normę, i były skłonne do buksowania. Jednostkowe zużycie paliwa miały zbliżone do loków czteroosiowych serii Cz. Z tego względu do `1.stycznia 1896 r. loki przekazano do lokomotywowni Tiflis (obecnie Tbilisi), skąd ciągały towary do Michajłowa i Akstafy, a póxniej - do lokomotywowni Jelizawietpol (od 1918 r. Giandża), skąd prowadziły pociągi do stacji Akstafa i Adżi-Kabuł. 1.01.1940 jeszcze były na stanie.
Dane techniczne:
ostoja belkowa.
Średnice cylindrów: 2 po 381 mm, dwa po 638 mm.
Skok tłoka 711 mm
Rozrząd Stephensona z kulisami między ostojnicami.
Średnica kół osi wiązanych 1270 mm, tocznych nieznana (na oko z rysunku ok. 800 mm?).
Kocioł: 270 płomieniówek długości 4089 mm, średnica zewnętrzna 51 mm. Powierzchnia ogrzewalna 167,7 m.kw.
Powierzchnia rusztu 3,41 m. kw.
Ciśnienie 12 kg/cm. kw.
Długość parowozu 10760 mm.
Rostaw osi skrajnych 7924 mm
Rozstaw osi wiązanych I-V 5459 mm.
Podparcie trzypunktowe.
Masa służbowa 76,9 tony, masa napędna w stanie służbowym 68,5 t, prędkość dopuszczalna 43 km/h.
Romuald Lipszyc (Warszawa) / Post napisany: 09.08.2010 o 09:10

Poprawka - oczywiście parowóz Dekapod Kolei Zakaukaskiej (seria pierwotnie Dk, od 1912 r. Je^F) był na parę nasyconą, więc zapis w poprzednim poście 1`E h4v jest błędny - poprawny to 1`E n4v
Jacek Zaborowski (Sieradz) / Post napisany: 28.12.2010 o 23:07

Ciekawostką były rosyjskie parowozy serii P.
http://ru.wikipedia.org/wiki/%D0%9F%D0%B0%D1%80%D0%BE%D0%B2%D0%BE%D0%B7_%D0%9F
Nieumialek / Post napisany: 03.01.2011 o 16:16

Witam!
Parowozy tego typu jezdzily i stacjonowaly rowniez w Lodzi naturalnie przed I w.s.
Daweo / Post napisany: 07.01.2011 o 14:07

W Rosji używano jeszcze czterocylindrowców (ale z klasycznie umieszczonymi cylindrami i o pojedynczym rozprężaniu pary) serii Л z 1914 o układzie osi 2-3-1 (nie mylić z późniejszą serią Л ("Pobieda") o układzie osi 1-5-0):
http://ru.wikipedia.org/wiki/Паровоз_Лп
W 1947 serię przemianowano na Л^п, żeby nie dublowało się z serią Л.
Parowozy te zostały zaprojektowane Łopuszyńskiego, posiadały koła napędne średnicy 1840mm, układ osi 2-3-1 ("Pacific"), masa służbowa wynosiła 96,7t, prędkość maksymalna 120km/h. Parowozy produkowano w latach 1914-18, produkcję wznowiono w 1923, zakończono 1926, wyprodukowano 66 szt. Moc 1500 do 1600KM (co klasyfikowało je w czołówce europejskich parowozów pasażerskich pod względem mocy). Przegrzewacz Schmidta o powierzchni 85,5m^2. Cylindry średnicy 460mm, skok tłoka 650mm.
Podobnie jak maszyny sprzężone czterocylindrowce o jednostopniowej ekspansji pary były w Rosji mało popularne...
Daweo / Post napisany: 07.02.2011 o 17:14

Z rosyjskich compoundów 4-cylindrowych, z klasycznie umieszczonymi cylindrami można wymienić jeszczę serie U z 1906 (miała ona maszynę parową de Glehna - cylindry wysokociśn. na zewnątrz napędzają drugą (środkową) oś, niskociśn. wewnątrz napędzają przednią oś):
http://ru.wikipedia.org/wiki/Паровоз_У
Układ osi 2-3-0
Koła napędne średnicy 1730mm
Produkcja: w latach 1906-12; 62szt.
Masa służbowa: 72,1t
Prędkość maksymalna: 105km/h
Średnica cylindrów: 370/580mm
Skok tłoka: 650mm
Ciśn. w kotle: 14kG/cm^2
Parowozy miały spokojny bieg przy prędkości 115km/h-117km/h, nie odnotowano złego oddziaływania nawet na słabe torowisko.